Jubiler Sa

Wówczas to Egipcjanie przyczynili się do popularyzacji biżuterii, jak również zaczęli wytwarzać bogato zdobione przedmioty użytkowe, takie jak: grzebienie, bransoletki, broszki, naszyjniki, kolczyki. W Grecji najwspanialsza biżuteria powstała w okresie klasycznym (V-IV w p. n. e. ). Najokazalsze z nich koronacyjne wykonane w okresie póśnego renesansu było szczerozłote, zwieńczone krzyżykiem z pereł i rubinów oraz miało wygrawerowaną na globie mapę świata. Dla mniej zamożnych wykonywano je z fajansu i szkła, najbogatsi nosili piękne ozdoby ze złota i kamieni szlachetnych. Oszlifowany diament o przekątnej 6,5 mm ma wagę około 1 karata. Twardość materiału decyduje o jego trwałości podczas eksploatacji na przykład jako biżuterii. . Złoto występuje w przyrodzie rzadko - o wiele rzadziej niż inne metale, otacza nas, ale w ilościach śladowych. Wystarcza zwykła rejestracja w urzędzie miasta lub gminy by móc śdziałać w jubilerstwieś, zaś nieśmiałe próby powrotu do dobrych tradycji nie znajdują posłuchu, a szkoda ś bo złotnictwo to nie tylko zawód ale również sztuka, a sztuka nie znosi bylejakości. . W odpowiedzi na diamentowe tiary, pierścionki i broszki z naturalistycznymi motywami, pojawiły się mniej wartościowe przedmioty w neoklasycznym stylu inspirowane na oryginałach z Pompei oraz w gotyckim, renesansowym i egipskim stylu. Materiały zastępujące złoto i półszlachetne kamienie zawierały metale, pasty(zamiast klejnotów), stal i żelazo. -

swarovski